παραμύθι 07 "σκοτάδι στο δωμάτιό μου"

παραμύθι 07

"σκοτάδι στο δωμάτιό μου"

Mια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα γλυκό ήσυχο κοριτσάκι που το έλεγαν Έλλη. Όταν ήταν τεσσάρων χρόνων, άρχισε να φοβάται το σκοτάδι. Δεν ήθελε να κοιμάται μόνη της τα βράδια και πήγαινε στο κρεβάτι των γονιών της. Αυτό γινόταν πολύ καιρό ώσπου μια νύχτα έπαψε να φοβάται πια τους κακούς δράκους και τις κακές μάγισσες που πίστευε ότι κρυβόντουσαν στο δωμάτιό της! Ήταν η πρώτη νύχτα που είπε χαμογελαστή στους γονείς της: “Σήμερα θα κοιμηθώ μόνη μου. Δεν φοβάμαι τίποτα και κανένα”. Έτσι όπως τα λέω έγιναν τα πράγματα, αλλά καλλίτερα να σας τα πω, με την σειρά και από την αρχή. Μια μέρα λοιπόν, Σάββατο πρέπει να ήταν, η μαμά της Έλλης αποφάσισε να κάνει πολλές αλλαγές στο δωμάτιό της.

 Έβαλε καινούργιες λιλά κουρτίνες, όπως ακριβώς είναι το χρώμα του ουρανού, το καλοκαιριάτικο απομεσήμερο. Αριστερά και δεξιά από το κουρτινόξυλο, κρέμασε από μια χοντρή άσπρη κορδέλα και πάνω της στερέωσε όλα τα μικρά λούτρινα και υφασμάτινα παιχνιδάκια της. Στο κρεβατάκι της, άπλωσε ένα αφράτο λευκό πάπλωμα, και κοντά στο μαξιλάρι, έβαλε τα αγαπημένα της κουκλάκια. Μετά, πήρε μια σκάλα και κόλλησε στο ταβάνι του δωματίου της, εξήντα χάρτινες πεταλούδες, που είχε ζωγραφίσει μόνη της. Έκανε ένα σωρό πράγματα ακόμα στο δωμάτιο, που από όμορφο, είχε γίνει τώρα πιο όμορφο. Ήταν υπέροχο! Μέχρι το απόγευμα ασχολιόταν με όλα αυτά και όταν επιτέλους ολοκλήρωσε, πήρε αγκαλιά της την Έλλη και της είπε: “Σου αρέσει αγαπούλα μου το δωμάτιό σου;” Η μικρή με ένα πλατύ χαμόγελο της απάντησε, “ναι μανουλίτσα μου, είναι το πιο όμορφο δωμάτιο του κόσμου!” 

“Τότε το βράδυ πρέπει να κοιμηθείς εδώ, στο όμορφο κρεβατάκι σου παρέα με τις κουκλίτσες σου”, της είπε η μαμά της.

 Όμως η μικρούλα Έλλη, σούφρωσε τα χειλάκια της και είπε: “Μανούλα, φοβάμαι το σκοτάδι στο δωμάτιό μου. Φοβάμαι μήπως έρθει κάποιος κακός δράκος ή κάποια μάγισσα να με πάρει.”

“Να μη φοβάσαι, της είπε η μαμά της, το σπίτι μας είναι ο πύργος σου και εμείς οι φύλακες που σε προστατεύουμε. Αν όμως φοβάσαι ακόμα και τώρα ,θα σου πω κάτι που θα σε βοηθήσει να πολεμήσεις τους κακούς δράκους και τις μάγισσες. Πρέπει να ξέρεις λοιπόν, ότι ακόμα και οι κακοί φοβούνται κάτι. Φοβούνται τη Δύναμη!” της είπε σοβαρά.

Η μικρή Έλλη, κοίταξε την μαμά της ενθουσιασμένη και γούρλωσε τα ματάκια της. Ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι και οι κακοί θα φοβόντουσαν κάτι.

“Να διαλέξεις λοιπόν, συνέχισε να λέει η μαμά της, το πιο γενναίο παιχνίδι σου και να το πάρεις κοντά σου. Αυτό θα σε προστατεύει με το θάρρος του. Οι κακοί φοβούνται τους γενναίους και ατρόμητους. Φοβούνται τη Δύναμη του θάρρους!” της είπε. 

Η Έλλη, άκουγε με προσοχή αυτά που της έλεγε η μαμά της και χωρίς να χάνει χρόνο, άρχισε να ψάχνει στα παιχνίδια της μέχρι να βρει αυτό που θα την έκανε να νοιώθει ασφαλής.

Δεν άργησε να το βρει! Ήταν το αρκουδάκι της ο Όρσο. Της τον είχε κάνει δώρο ο μπαμπάκας της όταν ήταν μωράκι, ήταν το πρώτο της παιχνίδι. Αφού ο μπαμπάς της ήταν πάντα ο ήρωας της, τότε και ο μικρούλης Όρσο θα είναι γενναίος όσο και αυτός. Την κοιτάζει πάντα με τα έξυπνα ματάκια του, και νοιώθει τόσο όμορφα όταν τον έχει αγκαλιά της! Ναι λοιπόν. 

Ο Όρσο είναι το πιο γενναίο της παιχνίδι. Έχει πολύ θάρρος και θα τον έχει πάντα μαζί της. 

Έτρεξε χαρούμενη τώρα η Έλλη, να δείξει στην μαμά της, το παιχνίδι που θα έχει πάντα μαζί της όταν θα κοιμάται. Θα την προστατεύει με το θάρρος του, και δεν θα φοβάται... όμως αν δεν φτάνει αυτό;... αν ο κακός δράκος, που τόσο πολύ φοβάται, δεν τρομάξει με την δύναμη του θάρρους του μικρού Όρσο; ρώτησε όλο αγωνία. “Τότε, πρέπει να βρεις και άλλη μια δύναμη”, της είπε η μαμά της. “Τη Δύναμη της Ομορφιάς! Αν δεν τον τρομάξει η Δύναμη του Θάρρους, τότε θα τον λυγίσει η Δύναμη της Ομορφιάς. Η ομορφιά όλα τα γλυκαίνει. Μας κάνει να χαμογελάμε. Μας κάνει ρομαντικούς και ευγενικούς... Ποιος δεν θαύμασε ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα, ποιος δεν χαμογέλασε μπροστά σε μια υπέροχη παραλία με γαλανά νερά. Ποιος δεν ένοιωσε ρομαντικά όταν του προσφέρανε ένα όμορφο λουλούδι”... της είπε η μαμά της και την έστειλε να ψάξει στα παιχνίδια της για κάτι όμορφο. Έτσι και έγινε λοιπόν! Η Έλλη άρχισε πάλι να ψάχνει στο δωμάτιό της για κάτι όμορφο. Τώρα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να διαλέξει, γιατί έβρισκε όλα τα παιχνίδια της όμορφα... ώσπου έπεσε το μάτι της στην Μελίνα. Η Μελίνα, ήταν μια μικρή πάνινη κουκλίτσα που την είχε ράψει η γιαγιά της. Την ονόμασε έτσι γιατί ήταν γλυκιά σαν μέλι. Η Μελίνα θα της θυμίζει πάντα την γιαγιά της, γιαυτό την αγαπάει και την θεωρεί την πιο όμορφη κουκλίτσα. Ναι, η Μελίνα, είναι ότι πιο όμορφο έχει, και αυτήν έτρεξε να δείξει στην μαμά της όλο καμάρι. Η μαμά της Έλλης συγκινήθηκε με την επιλογή της. Και για την ίδια, η Μελίνα ήταν το παιχνιδάκι, που θα της θυμίζει πάντα την γιαγιά, την δικιά της μητέρα δηλαδή!

Τώρα η Έλλη κρατούσε τον Όρσο και την Μελίνα χαρούμενη και φώναζε: “Δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ατρόμητηηη...” Όμως μετά από λίγο, ρωτάει με σοβαρή φωνή την μαμά της: “Ναι, αλλά αν τον κακό δράκο δεν τον τρομάξει η Δύναμη του Θάρρους, ούτε τον λυγίσει η Δύναμη της Ομορφιάς, θα έρθει να με πάρει;” Η μαμά της, την κοίταξε γλυκά και της λέει, ότι υπάρχει και μια τρίτη Δύναμη, η πιο ισχυρή από όλες που θα την προστατέψει. Η Δύναμη της Αγάπης! Γιατί η Αγάπη όλα τα νικάει, όλα τα αντέχει και όλα τα μπορεί! Την παρότρυνε λοιπόν, για άλλη μια φορά, να ψάξει στο δωμάτιό της και να βρει κάτι που να έχει πάνω του πολύ αγάπη. Η Έλλη αυτή τη φορά, προβληματίστηκε πολύ. Τώρα ήταν ακόμα πιο πολύ δύσκολο να διαλέξει. Τι μπορεί να υπάρχει στο δωμάτιό της με πολύ αγάπη πάνω του, ώστε να την προστατέψει από τον κακό δράκο; 

Σκεφτόταν, σκεφτόταν και έψαχνε, έψαχνε, όταν κάποια στιγμή, πέφτει το μάτι της στο μικρό κουτάκι φιλιών. Ήταν ένα μικρό κουτάκι, που της το είχε χαρίσει η μαμά της. 

Κάθε βράδυ με την καληνύχτα, της έβαζε και ένα φιλάκι στο μικρό αυτό κουτί και της έλεγε: “Αν εγώ είμαι μακριά σου και εσύ χρειάζεσαι φιλάκι μανούλας, θα ανοίγεις το κουτάκι και θα το ακουμπάς στο πρόσωπο σου. Έτσι θα με νοιώθεις κοντά σου και τα φιλάκια μου στο μαγουλάκι σου”!

Πάντα της άρεσε της Έλλης αυτό το κουτάκι. Μέσα όμως σε αυτό είχε βάλει και μια φωτογραφία που ήταν με την οικογένειά της. Ο μπαμπάς, η μαμά και εκείνη, αγκαλιασμένοι. Έτσι κάθε φορά που άνοιγε το κουτάκι της, έβλεπε την οικογένειά της και της άρεσε πολύ. Ναι! Το κουτάκι φιλιών έχει την Δύναμη της Αγάπης που χρειαζόταν και έτρεξε όλο χαρά να το πει στην μαμά της. 

“Μαμά, μαμά, το κουτάκι αυτό έχει πολύ αγάπη επάνω του. Έχει την οικογένειά μου. Εσάς αγαπώ όσο τίποτ’ άλλο στον κόσμο!” Η μαμά της, συγκινήθηκε για άλλη μια φορά την αγκάλιασε γλυκά και της είπε: “Από εδώ και στο εξής, δεν πρέπει να φοβάσαι τα βράδια στο σκοτάδι. Να κοιμάσαι ήσυχη λοιπόν. Θα έχεις στο κρεβατάκι σου πάντα τρεις δυνάμεις να σε προστατεύουν. Την δύναμη του Θάρρους, της Ομορφιάς και της Αγάπης. Να ξέρεις, όποιος τα έχει αυτά, είναι πιο δυνατός από όλους. Το θάρρος, είναι η δύναμη του μυαλού μας. Η ομορφιά, είναι η δύναμη της ψυχής μας.

 Η αγάπη, είναι η δύναμη της καρδιάς μας. Εσύ τώρα, τα έχεις και τα τρία κοντά σου. Καληνύχτα αγαπούλα μου”, της είπε και την σκέπασε στοργικά, όπως κάνουν όλες οι μανούλες. Η μικρή Έλλη από τότε, κοιμάται μόνη της στο κρεβατάκι της, χωρίς να φοβάται πια το σκοτάδι. Έχει τον γενναίο Όρσο, που της θυμίζει τον μπαμπά της να την προστατεύει. Έχει την όμορφη Μελίνα, που της θυμίζει την γιαγιά της, και το κουτάκι φιλιών που της θυμίζει την μαμά της. Δεν ξεχνάει βέβαια ποτέ, αυτό που της τονίζει η μαμά της: Ότι κάνουμε με την λογική, την ψυχή και την καρδιά μας, πετυχαίνει!

( Αφιερωμένο σε όλα τα παιδάκια που φοβούνται το σκοτάδι)

Εικονογραφήθηκε τον Νοέμβριο 2012
ellis-stories.blogspot.com