παραμύθι 04 "τα κίτρινα βατραχοπέδιλα"

παραμύθι 04

"τα κίτρινα βατραχοπέδιλα"

Τα βατραχάκια αρέσουν πολύ στην Έλλη. Σκέφτηκε λοιπόν μια ιστοριούλα για να την πει στις φίλες της με ένα όμορφο βατραχάκι τον Λάκη Βατραχάκη, που φοβόταν να κολυμπήσει.

Μια φορά και έναν καιρό - αλήθεια ή ψέματα, δεν ξέρω- ζούσε ένα διαφορετικό, αλλιώτικο βατραχάκι. Είχε ένα μυστικό φοβερό και το κρατούσε φυλαγμένο για να μη το μάθει κανένας βάτραχος στη λίμνη. Αυτό το βατραχάκι λοιπόν – το πιστεύετε;- φοβόταν να μπει στο νερό!!!

Τώρα, ήταν που φοβόταν, ή που τα πόδια του ήταν κοντά… και αυτό δεν ήξερε τι έφταιγε.

«Αν κρυφτώ πίσω από τις φυλλωσιές και παρακολουθήσω τα άλλα βατραχάκια, ίσως μάθω να βουτάω όπως και αυτά», σκέφτηκε ο Λάκης Βατραχάκης. Παρακολούθησε λοιπόν με προσοχή τα τολμηρά βατραχάκια, μέτρησε τα βήματα που έκαναν, αλλά ο φόβος δεν του πέρασε.

«Ίσως να μη μάθω ποτέ να βουτάω» είπε ψιθυριστά να μη τον ακούσει κανείς, πίσω από τις φυλλωσιές που κρυβόταν.

Όμως εκείνη τη στιγμή, είδε κάτι που τον φόβισε ακόμα περισσότερο. Μια πρόσκληση για τον διαγωνισμό βουτιάς, ήταν πάνω στο νούφαρο του! Πάνω στην πρόσκληση ήταν γραμμένο το όνομά του. Το έλεγε καθαρά: “Ο κύριος Λάκης Βατραχάκης, προσκαλείται στον ετήσιο διαγωνισμό βουτιάς, που θα γίνει στην πράσινη λιμνούλα”.

Από την επόμενη κιόλας μέρα, ο Λάκης Βατραχάκης, άρχισε τις δοκιμές και την προπόνηση.

Με τις πρώτες όμως δοκιμές ήπιε αρκετό νερό, και λίγο έλειψε να πνιγεί.

Πανικόβλητος, έκατσε σένα βραχάκι να συνέλθει.

Ο φόβος του μεγάλωνε, κι η ημέρα του διαγωνισμού πλησίαζε.

Δεν ήξερε τι να κάνει. Λυπημένο γύρισε στο νούφαρο του και ετοιμάστηκε να αποκοιμηθεί.

Όμως εκεί, δίπλα στο νούφαρο, βρήκε ένα ζευγάρι κίτρινα βατραχοπέδιλα!

Δειλά-δειλά τα φόρεσε. Ήταν στο νούμερο του ακριβώς. Ενθουσιάστηκε! Δεν ήταν όνειρο, ήταν αλήθεια. Δυο κίτρινα βατραχοπέδιλα δικά του! Τώρα έπρεπε να τα καταφέρει!

Πήρε φόρα, και άρχισε... Μια, δυο, τρεις δοκιμές και το κολύμπι ήταν εύκολο πια...

Από τη χαρά του δεν κρατιόταν. Μέχρι και ο φόβος πέρασε για λίγο…

Πάνω στη χαρά και στη βιασύνη, έβγαλε τα βατραχοπέδιλα κι έκανε μια βουτιά. Ναι, μια σωστή βουτιά! Και ο φόβος πέρασε για πάντα!!! Από τότε, ο Λάκης Βατραχάκης χαιρόταν τις βουτιές στη λίμνη όπως όλα τα άλλα βατραχάκια. Δεν τον ένοιαζε που είχε κοντά ποδαράκια, αρκεί που έκανε μεγάλες βουτιές, και όλοι τον θαύμαζαν γι’ αυτό!

Ιούλιος 2012



[“ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΒΑΤΡΑΧΟΠΕΔΙΛΑ” γράφτηκαν και εικονογραφήθηκαν το 1987, για να φιλοξενηθούν
στο παιδικό περιοδικό Αερόστατο” . Χρησιμοποίησα νεροχρώματα, μελάνια και ξύλινες μπογιές.
Τον Ιούλιο του 2012, επεξεργάστηκα ηλεκτρονικά τις εικόνες με χρήση photoshop.]



ellis stories