παραμύθι 03
"Δεν βλέπω, ε και λοιπόν;"
Αυτή η ιστορία, είναι μία ιστορία για τα πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε. Μια ιστορία με όλες τις αισθήσεις μας εκτός από μια. Αν κλείσουμε τα μάτια μας, τα πράγματα έχουν μια άλλη αξία, άλλη διάσταση. Πως θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ένα συναίσθημα, ένα χρώμα σε κάποιον που δεν βλέπει; Με την αγάπη μας και όλες τις άλλες αισθήσεις! Έτσι έκανε και η Ευριδίκη με τον μικρό Νικολάκη που δεν έβλεπε. Μήπως είναι καιρός να επικοινωνούμε βάζοντας σε λειτουργία όλες τις αισθήσεις μας;
Μία φορά και ένα καιρό, ήταν μια γατούλα η Ευριδίκη, που είχε πέντε γατάκια. Όλα όμορφα και παιχνιδιάρικα έμοιαζαν σαν πέντε σταγόνες νερό. Μόνο που ένα από αυτά, είχε μια μικρή διαφορά από τα άλλα: σκόνταφτε συνεχώς και κουτουλούσε πάνω στα πράγματα γύρω του. Λερωνόταν όταν έτρωγε, δυσκολευόταν να βρει τα παιχνίδια του, ή το καλαθάκι του, για να κοιμηθεί. Η μαμά του η Ευριδίκη του είχε δείξει άπειρες φορές, πώς να κινείται και πώς να φέρεται, όμως εκείνο αν και την άκουγε προσεχτικά, δεν άλλαζε τους τρόπους του.
Την Ευριδίκη την προβλημάτιζε πολύ η συμπεριφορά του μικρού Νικολάκη. Άνοιξε λοιπόν και αυτή το βιβλίο της οικογένειας των γάτων μήπως βρει κάτι που μπορεί να την βοηθήσει. Διάβασε ώρες ατέλειωτες. Διάβαζε, διάβαζε, διάβαζε για τους ποντικούς των αγρών, τους ποντικούς των πόλεων, τους ποντικούς που δεν βλέπουν, τους τυφλοπόντικες! Μετά, το βιβλίο έγραφε για τις γάτες Περσίας, Αγκύρας, τις κακομαθημένες γάτες του Σιάμ…. έγραφε και για τα γατάκια που δεν βλέπουν.
Για εκείνα τα γατάκια που όσο είναι μικρά σκοντάφτουν, πέφτουν εύκολα, και κάνουν ζημιές άθελα τους, για τα γατάκια που χρειάζονται την υπομονή, την φροντίδα, το ενδιαφέρον, την αγάπη μας!! Όσο όμως μεγαλώνουν αποκτούν μια ιδιαίτερη ικανότητα. Αντιλαμβάνονται τα πράγματα, τα αισθήματα, τις καταστάσεις, με μια εκπληκτική ακρίβεια. Αναπτύσσουν μια άλλη αίσθηση: την διαίσθηση!
Όταν πια είχε κοιτάξει και την τελευταία σελίδα, του βιβλίου των γάτων, δεν είχε καμία αμφιβολία!
Ο μικρός Νικολάκης δεν έμοιαζε με τα άλλα γατάκια της. Ήταν μοναδικός.
Όταν πια είχε κοιτάξει και την τελευταία σελίδα, του βιβλίου των γάτων, δεν είχε καμία αμφιβολία!
Ο μικρός Νικολάκης δεν έμοιαζε με τα άλλα γατάκια της. Ήταν μοναδικός.
Η μαμά γάτα, φύλαξε το βιβλίο της και πήγε να τον βρει. Καθόταν στο καλαθάκι του και έπαιζε με κάτι μπλε βόλους. Η Ευριδίκη τον πήρε στην ζεστή αγκαλιά της και με τρυφερότητα του ψιθύρισε:
«Σήμερα θα σου πω ένα παραμύθι, ένα παραμύθι μόνο για σένα Νικολάκη!...
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια γατούλα η Ευριδίκη που είχε πέντε γατάκια. Όλα όμορφα και παιχνιδιάρικα έμοιαζαν σαν πέντε σταγόνες νερό, μόνο που ένα είχε μια διαφορά από τα άλλα, το έλεγαν Νικολάκη και δεν έβλεπε! Έτσι η μαμά του η Ευριδίκη, αποφάσισε να του μάθει πως είναι τα πράγματα γύρω του. Όσα δεν μπορεί να δει με τα ματάκια του, αλλά μπορεί να καταλάβει με τις περιγραφές και την αγάπη της μητέρας του.
«Σήμερα θα σου πω ένα παραμύθι, ένα παραμύθι μόνο για σένα Νικολάκη!...
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια γατούλα η Ευριδίκη που είχε πέντε γατάκια. Όλα όμορφα και παιχνιδιάρικα έμοιαζαν σαν πέντε σταγόνες νερό, μόνο που ένα είχε μια διαφορά από τα άλλα, το έλεγαν Νικολάκη και δεν έβλεπε! Έτσι η μαμά του η Ευριδίκη, αποφάσισε να του μάθει πως είναι τα πράγματα γύρω του. Όσα δεν μπορεί να δει με τα ματάκια του, αλλά μπορεί να καταλάβει με τις περιγραφές και την αγάπη της μητέρας του.
